انسان ها بر اساس روش زندگی به دوگونه تقسیم می شوند :
انسان هایی که دارای روش ، مرام ، مسلک و آیین خاصی نیستند. از چیز یا کس خاصی پیروی نمی کنند و هدف مشخص و بلندی ( چه از جنس خوبی ها و چه از جنس بدی ها ) ندارند. اما دسته دوم ، انسان هایی که راه و مرام مشخص و معینی برای زندگی خود دارند. یک مومن ، یعنی انسانی که به وحدانیت خداوند و دین اسلام ایمان آورده ، در دسته دوم جای دارد. همین آیین مشخص ، این راه و روش تفصیل شده و برنامه جامعی که با نام دین در اختیار او قرار گرفته است ، باعث می شود تا او در مباحث گوناگون زندگی اعم از مسائل اجتماعی ، عدالت گرایی ، فقر و غنا، سیاست داری و حکومت، جنگ و دفاع، تفکر و فرهنگ زندگی و بسیاری از امور دیگر دارای یک نظر صریح و قاطع باشد. یکی از خصوصیات مومن آن است که همچون علی (ع) به طور قاطع و صریح از دستورات الهی پیروی کرده و ملاحظه ی احدی را نمی کند. همین نظر قاطع ، باعث می شود تا در بین اطرافیان و عوام و مردم، عده ای جذب او شده و عده ای او را از خود دور یا دفع نمایند. این جاذبه و دافعه ای است که تمام پیروان راه حق با آن روبرو می شوند. جاذبه ای که نیکان و صالحان جهان را به دور او جمع کرده ، راستگوترین و وفادارترین یاران را برای او مهیا می سازد و دافعه ای که شروران و زشت طینتان و منافقان عالم را از دور او دفع می کند. چنین انسانی به طور یقین سختی می بیند، کنایه می شنود، از سوی عده ای طرد می گردد، از بعضی امور اجتماعی منع و حتی دچار مصیبت و بلایایی نیز از طرف همین مطرودان می شود. این فشار و سختی وارده به میزانی که قدرت ایمان و قاطعیت فرد مومن در اجرای اوامر و حدود الهی بیشتر باشد، فزونی می یابد و هرچه کمتر باشد ، سختی وارد شده نیز کمتر. بالعکس ، این انسان در مواقعی که در سختی است ، جاذبه ای الهی او را بهره مند می سازد. به یارانی می رسد که حتی حاضرند چون شهدای دشت کربلا ، جان و مال و آبروی خویش را فدای او کنند، از سوی خدا در پاره ای از مشکلات یاری می بیند و ...
این سختی و آسانی به این دلیل است که او رنگ خدایی به خود گرفته است. چون مومن به سرچشمه ی فطرت یعنی خداوند فاطر متصل است، عشق و محبت او در فطرت های بیدار خدایی جاودانی می شود. بنگرید به حماسه کربلا و آنکه عظمت این حادثه در دل های چه کسانی زنده است؟!
جاذبه و دافعه مومن نه تنها برای او مصیبت بار نیست ، بلکه چراغ راهنمایی است که نشان می دهد او راه را درست برگزیده است و در آن به درستی حرکت می کند یا خیر. دشنام و ناسزای پست فطرتان و کینه ی دشمنان نشاندار راه او ، نشانه درستی حرکت اوست. این همان بیان طلایی امام (رض) است که فرمود : ((تعریف دشمن نشانه وجود عیب است. اگر آمریکا و منافقین تعریف کنند از یک کسى، تعریف کنند از یک چیزى، وقتى تعریف کردند، مردم مىفهمند این عیبى دارد که اینها تعریف مىکنند از او. ))
مصادیق این نوع جاذبه و دافعه بسیارند. از مولا علی (ع) ، که مجذوبان او بی نظیر تاریخ و مطرودانش از شقی ترین و پست ترینان عالم اند تا عصر حاضر. تنها کافی است تا نگاهی به زندگی و سیره عملی امام روح الله (رض) و خلف حاضر او ، حضرت ماه ،امام خامنه ای ( مد ظله ) بیاندازیم تا ببینیم که مطرودان و مجذوبان درباره ی آنان چه سخنی بر زبان می آورند.
اینان ، گاه با مهر و محبت که زیر بنای اصلی تشیع است ، گروه گروه مردم را به حق هدایت کرده و گاه با رعایت اصول، باعث دفع شخصیت ها ی هرچند به ظاهر دینی و انقلابی شده اند.گاه هرچه در توان دارند بکار می گیرند تا افراد از صحنه خارج نشده، دل به دنیا نبندند و در کنارشان به مبارزه ادامه دهند و هرچه می کنند ، نمی شود و گاه هر حرکت به ظاهر دفعی آنان نه تنها باعث طرد نمی شود، بلکه دوستداران رنگ خدایی را بیشتر مجذوب نفس خدایشان می کند. جذب حداکثری و دفع حداقلی ، شاه کلیدی است که کار هرکس و ناکسی نیست.به دو شرط اساسی نیاز دارد :
الف) بصیرت در دین ب) بصیرت در عمل
و چه زیباست که بازهم نشانگر راه ، همان شاه بیت حضرت ماه است ؛
بصیرت
